دیده هر چند که از دیدن تو محروم است
پرتو حسن تو بر اهل نظر معلوم است

شعله عشق تو از چهره زردم پیداست
گرچه در پرده دل راز غمت مکتوم است

ای خوش آن دم که چو گل با لب خندان آئی
که دل منتظران بی تو بسی مغموم است

این جمعه هم گذشت و آن سوار سبز پوش ؛ آن پیک شادی و امید نیامد

و باز هم مائیم و شبهای تیره و سرد انتظار . مائیم و زمزمه های دعا .

تو را می خوانیم ای مولای مهربانی ها . ای روشنی چشم عاشقان