یادداشت های گاه و بی گاه | ||
هیچ کس ویرانیم را حس نکرد... وسعت تنهائیم را حس نکرد ... در میان خنده های تلخ من... گریه پنهانیم را حس نکرد... در هجوم لحظه های بی کسی... درد بی کس ماندنم را حس نکرد ... آن که با آغاز من مانوس بود ... لحظه پایانیم را حس نکرد. [ یکشنبه 87/9/17 ] [ 2:24 عصر ] [ فاطمه ایمانی ]
[ نظرات () ]
|
||
[قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |