دیده هر چند که از دیدن تو محروم است
پرتو حسن تو بر اهل نظر معلوم است

شعله عشق تو از چهره زردم پیداست
گرچه در پرده دل راز غمت مکتوم است

ای خوش آن دم که چو گل با لب خندان آئی
که دل منتظران بی تو بسی مغموم است